W ciemnym, malym pokoju...

Nie chciałabym wypaść na tle innych komentujących zbyt krytycznie, lecz prosiłaś o szczere komentarze, więc... oto jestem! I niestety, nie mam dla Ciebie zbyt wielu miłych rzeczy do przekazania, ale, proszę, nie zniechęcaj się przez to, co napiszę!
Twój wiersz niewątpliwie wierszem jest... (+)
Miły w odbiorze, bo napisany prostym, zrozumiałym dla każdego niemal językiem. (+)
Niestety ową zaletę przyćmiewa kilka spraw:
Poza tym, że zrozumiemy, iż chodzi o rozpękniętą wspólnotę dwojga ludzi (+), sens poszczególnych części wiersza gmatwa się.(-) To znaczy: Chciałaś przekazać, co było i co zostało z tego. Chciałaś pokazać kontrast, ale ci się to zlało. Dlaczego? Przez użyte słownictwo. Każde słowo budzi określone skojarzenia i emocje. Kiedy stawiasz jakiś kontrast, pamiętaj aby używać słów silnie nacechowanych przeciwnie. Dobrze jest zrobić sobie taki szablon: na czystej kartce narysować kreskę pionową i wypisać wszelkie słowa (frazy) nacechowane emocjonalnie odpowiednio po jednej i drugiej stronie, odłożyć ją na chwilę, by ochłonąć (np. zaparzyć sobie herbatę ) i po powrocie do stołu czy biurka przeczytać je na spokojnie. Wtedy wyraźnie widać wszelkie sprzeczności, które powstały i mącą...
Bardzo ładnie operujesz słowem. (+) Jednak brakuje ci jeszcze dopracowanego warsztatu i przede wszystkim masz błędy. (-) To nie jest wiersz biały, więc powinnaś pilnować interpunkcji. Co prawda, bardzo ładnie wygląda co drugi wers zakończony kropką, lecz stylistycznie nie zawsze jest to poprawnie. Przynajmniej nie we wszystkich wersach...
W tym fragmencie: "(...) dzisiaj zabrakło słów - jest tylko świadomość ta nowa." aż się prosi o myślnik przed "ta nowa", aby uwidocznić tą nowość - oddzielność. Wtedy oddzielisz teraźniejszość (brak słów, świadomość nieuchronnej nadchodzącej nowości) od przyszłości (samej tej konkretnej nowości). Jednak to jest tylko moja taka osobista sugestia.

Bardzo spodobały mi się wersy:
"Na liście był niegdyś tusz, a w tuszu były słowa,
dzisiaj zabrakło słów - jest tylko świadomość ta nowa.
Tuszem był niegdyś świat, tuszem rysował ktoś życie, (...)"
oraz
"(...) była tam przyszłość gdzie, nie żyje się tylko chwilami. " (Tu jest źle przecinek postawiony. Lecz gdyby to był wiersz biały, to ten werset miałby taką ładną dwuznaczność... )
Ogólnie jest dobrze: 4 plusy na 2 minusy. Ale przecież może być jeszcze lepiej, prawda? Właściwie "nabruździły" ci drobiazgi, więc myślę, że odrobina więcej pracy i nie będę miała czego się czepić...
Mam nadzieję, że cię nie zniechęciłam tym komentarzem, a jeśli tak - wybacz... Nie chciałam. Całym sercem jestem z tobą i będę czekać na kolejne twoje utwory.
Powodzenia!